Cerkak Basa Jawa "Tulung Tinulung"

TULUNG TINULUNG

            Brem... nalika arep budhal sekolah numpak sepedhah motor. Jumat dina iku aku budhal sekolah jam 6 luwih 15 menit,wektu sing di butuhne ing sekolahan kira kira 30 menit. Dina iku cuacane adem akeh kabut lan rada grimis. Aku budhal sekolah lewat dalan sing rada munggah, nanging aku ning tengah dalan ke-ntekan bensin. Aku bingung banget jalaran ing dalan kae mau jarang diliwati wong akeh ,aku kepingen banget supaya enek wong kang liwat banjur nulungi aku.

            “Tin...tin...!!!” aku kaget nalika krungu suarane sepedhah motor saka mburiku, tak sawang wonge isih gawe sragam sekolah kaya aku. Dheweke banjur takon

            “Mbak tak ewangi nyurung.” wonge mudun saka sepedhahe lan banjur nulungi aku

            “Inggih mbak.” aku nyawang karo mlongo amarga ora percaya wis jam setegah 7 dheweke isih gelem nulungi aku sampek teka dalan rata,ora munggah. Ing kana aku lan dheweke taksih bingung kepriye carane supaya aku iso tuku bensin amarga ing dalan kana mau ndak enek bakul . akhire dheweke munggah ing ramene desa kanggo tuku bensin. Aku ditinggal kae mau dhewekan.

            “Iki mbak bensine.” nalika dheweke karo maringne bensin sing digawa ing sepedhahe

            “Inggih mbak matur suwun,sepurane mbak ngrepotne.” aku langsung ngisi bensin

            “Alhamdulillah.” aku lan dheweke ngomong bareng nalika pedhahku kenek diuripi maneh,aku banjur kenalan.

            “Sampeyan jenenge sapa mbak?” aku njulurne tangan

            “Iin mbak,la sampeyan sapa jenenge? La arep nyandi mbak?” dheweke mudhun saka pedhah lan salaman.

            “Dela mbak, aku arep budhal sekolah,sampeyan omahe ngendi?”

            “Omahku prigi mbak,sampeyan apa arep sekolah mbak?” karo nyawang aku amarga aku ora nggawe sragam nanging nggawe kaos olahraga.

            “Iya mbak,ayo mbak budhal bareng bareng mangke kasep sampeyan.”

            “Iya mbak.”dheweke budhal disek ing ngarepku.

Aku isih ndak percaya amarga mbak iin kang atine apik,gelem nulungi aku masia wis jam setengah 7 dheweke bakal kasep. Ing dina kuwi aku ora bakal lali karo mbak iin.

            Ora krasa wis 5 tahun suwene aku metu saka SMA lansaiki aku wis kerja ing RS Surabaya. Dina iki aku budhal kerja kaya biasane jam 7 aku wis teka RS anggonku kerja. Ing RS iki mau rame banget ,aku lan kancaku repot kudu mrana mrene. Ing dina iki mau uga aku nangani ibu-ibu rada tuwa sing dibaturi anake, kira-kira anake umure padha kaya aku. Ibu kuwi mau mesakne banget amarga larane sampun radha nemen lan kudu di operasi.

Ing sawijining panggon, anake ibu mau bingung banget amarga dheweke ora ndue duwit sing cukup kanggo operasine ibune, aku krasa mesakne banget amarga dheweke amung urip karo ibune ing omah.

            Sawise operasi wis cukup, aku banjur nemoni anake ibu kae mau.

            “Mbak, operasine sampun. Alhamdulillah lancar.” karo lungguh ing sisihe.

            “Alhamdulillah matursuwun sanget mbak.” lega banget krungu yen ibune slamet saka operasine.

            “Inggh mbak,asmane sampeyan sapa mbak? Lan griyane pundi?” karo maingne kertas kanggo data operasi mau

            “Iin mbak ,omahku prigi.” dheweke nyauri karo nulis ing kertas mau.Aku langsung kaget amarga aku tau krungu jeneng,omah lan wajahe.

            “Iin prigi.” aku omong lirih karo ngeling-ngeling 5 tahun kepungkur aku tau ditulungi mbak iin amarga kentekan bensin. Aku eling banget yen iku mbakiin sing nulungi aku.

            “Niki mbak.” dheweke maringne kertas data mau

            “Oh inggih mbak.” aku rada kaget ,aku mesem lan langsung ngalih saka kana.

            Aku isih kaget banget lan pengin nulungi biaya operasine ibune mbak iin. Bengine aku langsung  ing RS lan mbayari biaya operasine ibune mbak iin kala wau lan tulisane pembayaran diganti Rp 0,- utawa gratis.

            Esuke aku budhal ing RS nemoni mbak iin, dheweke ketok susah lan bingung karo nggawa kertas sing isine pembayaran kanggo operasi

            “Mbak iin.” aku lungguh ing sisihe karo maringne kertas biaya operasi sing anyar.

            “Dalem mbak,niki napa?” dheweke bingung.

            “Niki surat biaya operasi sing bener mbak.” mbak iin bingung lan kaget banget amarga tulisane gratis. Mbak iin langsung ngrangkul aku karo nangis lan aku uga ngrangkul dheweke.

            “Aku dela mbak,sing 5 tahun kepungkur sampeyan tulungi.” karo mbrebes.

            “Matur suwun sanget mbak Dela,Alhamdulillah Ya Allah.” karo kaget banget ngeling-ngeling kedadeyan 5 tahun kepungkur

            “Inggih mbak niki aku Dela.”

            “Alhamdulillah sampeyan sampun sukses mbak.” dheweke panggah nyawang aku karo nangis

            “Mbenjing sampeyan tak ajak kerja ing RS mriki pripun mbak?” aku ngajak mbak iin amarga ing RS iki taksih kurang.

            “Inggih mbak,purun banget. Matur suwun mbak.” panggah nangis lan ngrangkul aku

            “Inggih mboten napa-napa mbak.” aku melu nangis marem. Mbak iin ketara marem banget lan panggah ndak percaya karo aku sing wis nulungi dheweke.

            Sawise iku aku lan mbak iin saya akrab lan saya cedhek nganti aku lan keluargane mbak iin dadi rukun lan apik. Seneng bareng-bareng lan bisa tulung tinulung kapan wae di butuhne.

BIODHATA PANYERAT:

Jeneng: Ketrun Cyndika Atanti

Alamat:Ds.Prigi,Kec.Watulimo,kab.Trenggalek

Telp.:081233730818

Sekolah :SMAN 1 DURENAN

Tataran kaping: XII-IPA 3

Urut kaping:23