NYASAR
ADOH
Dina iku pas wae
dina Minggu,Santi ora sekolah mula bar tangi turu langsung umbah-umbah lan resik
– resik omah.
“San,ndang tumbasa
sayur mae Pak Mat!”.Ujare ibu.
Banjur Santi sing tas wae njereng klambi langsung
jawab ”Inggih,buk rumiyin”.
Bar tumbas sayur ,Santi ngrewangi
ibune masak ning pawon gawe sarapan.
Jam ning ruang tamu wis nunjuk menawa
yen wis jam 7 kurang titik.Isuk iku ibune Santi mung masak sayur lan lawuh ,
amarga segane wis mateng mau subuh ning magigjar .Mase Santi,Teguh sing wae tas
tangi turu langsung ning pawon karo klular – klulur,aras – arasen.
“Buk,pun mateng ta?”Ujare mas Teguh.
”Urung,le sedhela
maneh paling wis mateng.”Kira- kira ana
setengah jam luwih Santi karo ibune wis ngrampungake masakan.
“Le,sarapane wis siyap
,sik adus kono banjur sarapan terus budhal.”
Santi isih bingung amarga dina Minggu
mase uga libur kerja ,terus ibune ngutus budhal nandi ya...?Pikire Santi ning
ati .Bapake Santi sing lagi ngumbah motor ning ngarep omah uga nyambung.
“Le,adhikmu jak’en pisan gen weruh”.
. Inggih
pak,mengke Santi kula jak’e.” Ujar mas Teguh.
“ Ya,wis ndang
aduso!”Bapak ngutus Teguh.
Ora let suwi bar adus Teguh lungguh
ning pawon banjur sarapan .
“San,yo
tak jak dolan-dolan.”
“Kadingaren
,ngajak dolan.Tapi arep dolan nandi?”Sumaure Santi sing penasaran.
“Ning
Kediri ,dolan mae pakdhe Suryono .Diutus bapak lan ibu rana supaya weruh
daleme”.
“Oalah
ning Kediri ta....numpak bis berarti?”.Ujar Santi marem.
“Ya,mesti
ta.Numpak bis wae ben cepet ora kesel”.
Bar kabeh wis mari sarapan Santi
siyap-siyap arep tumbas oleh-oleh .
“Mas
nyapo awake kudu dolan mae Pakdhe Suryono?”.
“Ya,jelas
iku penting banget dhik.Bisa ngraetake pasaduluran ,silaturahmi kan ndak ana
salahe”.Jawab Mas Teguh njelasne.
Akhire sawise rampung tuku oleh-oleh
banjur bali mulih ning ngomah gawe pamitan marang bapak lan ibune.
“Buk,pak
kula kaliyan adhik badhe budhal rumiyin nyuwun do’anipun supados slamet”.
“Iya
le ngati-ati”.
Santi karo mas e banjur budhal ning
terminal lan nitipne motor ning tempat penitipan motor,banjur numpak bis
jurusan Kediri-Surabaya.
“San,ayo
selak kasep ,uga selak awan”.
“Oke”.
Ning njero bis Santi uga ngantuk
banget,amarga mau bengi lek turu kewengen lan kenek AC tansaya siyut-siyut.
“Mas,aku
tak turu sik ya,mengko lek wis teka aku gugahen!”.
“Halah,mosok
sik isuk wis arep turu eneh”.Ujare Mas Teguh.
“Wista
aku jan ngantuk banget”.
“Ya,wis
turua!”.Saurane Mas Teguh karo dolanan HP.
Ora let suwi mase uga melu-melu
ngantuk amarga ora enek bature omong-omngan ,lan malah melu-melu keturon.
Bocah loro sampek bis e wis teka
Surabaya.
Santi tangi lan kaget,batine dheweke
lek turu kok suwi timen.
“Mas,tangi!”.Santi
nggugah mas e
Karo kriyip-kriyip Teguh tangi.
“Iki
,awake wis kasep adoh mas .Sawangen dalan-dalan kabeh alamate Kertosono”.Ujar
Santi bingung.
“Astagfirullahhaladzim.Iya
dhik”.Jawab Teguh.
“Ya,wis
ayo ndang medun,terus golek bis maneh sing jurusane Kediri”.Santi ngomong.
“Ayo,cepet”.Jawab
Teguh
Dadine bocah loro ,kakang adhikkuwi
bali medun golek bis eneh sing jurusane Kediri.Ning dalan Santi karo mas e uga
panggah udur-uduran.
“Iki
,salahmu San dadak turu ning bis”.Ujare Teguh.
“Lho
,ya salahe sampeyan barang ta,nyapo melu-melu keturon”.Jawab Santi mbela.
“Ya,wis
aku ngalah.Aku ya salah “.Ujare Teguh.
Bis jurusan Kediri banjur diendek lan
banjur numpak.Ning njeo bis Santi lan mas e sepakat menawa ora oleh ana sing
turu maneh,supaya bisa teka daleme Pakdhe Suryono.
Sekitar sak jam luwih ,Santi lan mas
e wis teka terminal Kediri lan uga wis dipapak kulawargane Pakdhe Suryono.
“Le,kok
suwi timen lho,,”Pitakone Pakdhe Suryono.
“Inggih
Pakdhe,wau kula kalih Santi keturon wonten bis lan malah bablas dugi
Kertosono”.Jawab Teguh.
“Astagfirullohhaladzim,iki
mau nyasar teka kono,ya wis penting saiki kabeh wis slamet.Ayo gek ndang ning
mae pakdhe gek ndang leren kabeh”.
“Inggih
pakdhe”.
BIODHATA PANYERAT:
Jeneng: Desy Ratnasary
Alamat:Ds.Karanganom,kec.durenana,kab.Trenggalek
Telp.:085815532926
Sekolah :SMAN 1 DURENAN
Tataran kaping: XII-IPA 3
Urut kaping:10
Tidak ada komentar:
Posting Komentar