Cerkak Basa Jawa "Mesthi Ana Hikmah Saben Kedadean"

MESTHI ANA HIKMAH SABEN KEDADEAN

Ing desa ana keluarga cilik isine amung uwong 4. Keluarga iku nduweni ekonomi sing pas-pasan. Anake kabeh uwis sekolah. Anake sing nomer siji jenenge rara. Rara kuwi ndueweni watak sing apik lan seneng ngewangi ibuke. Beda maneh karo adhike, adhike sing jenenge wawan kuwi penggaweane isane amung nggawe perkara saben ing omah. Bapak lan ibuke amung isa ngelus dada nyawang polahe anake nomer 2 kuwi.

            Sawijining dina, Rara sawise lulus SMP arep nerusne sekolah menyang SMA. Rara omong menyang ibuke ” Buk, kula badhe nyuwun dhuwit badhe nglunasi seragam, menawa mboten nglunasi mangke mboten angasal seragam SMA”.

Ibuke nyauri ”mbayare pira nduk?, apa larang?”

Rara mikir banjur omong menyang ibuke ”600.000 buk, punika didhamel mbayar seragam kaliyan daftar”.

Ibuke nyauri maneh “iya ndhuk, nanging ora saiki ya. Ibuk isik urung enek dhuwite. Engko wae diomongne bareng-bareng kalian bapak”.

Rara nundukake sirahe karo ngomong “inggih mboten napa-napa. Mboten kesusu”.

            Sorene Rara ngewangi ibuke nggawe jajanan, banjur jajanane iku mau dititipne ing warung cedhak omahe. Ibuke Rara ora saben dina nggawe jajanan amarga modale amung titik lan bathine punika mboten akeh.

            Sorene kuwi bapake Rara mulih saka kerjane. Rara banjur nyepakake kopi kanggo bapake.

“Punik pak kopine” Rara ngomog karo nggletakne kopi ing meja.

Bapake nyauri “Matur suwun yo ndhuk, iki maeng ibu lan adhikmu nyandi kok ora enek?”.

Rara njelasne “Ibuk dhateng warunge bu Eni, menawi adhik kula mboten ngertos amargi mau sakderenge medal mboten pamit kula”.

Bapake omong maneh “Adhikmu kuwi ya ngono kuwi, menawa arep metu mesti ora tau gelem pamit. Ngono engko biasane balike mesti wengi”.

Rara nambahi “Inggih pak biasane Wawan punika medal kalian kanca-kancane”.

“ya uwis ndhuk ora opo-opo. Bapak arep adhus dhisek ngono”. Bapake ngomong kalian mlaku menyang mburi

Rara njawab “Inggih, mangga pak”

            Bengine Rara bapak lan ibuke kumpul ngrembug masalah biaya daftar sekolah kalian seragame Rara. Bapake Rara njanjeni arepe mbayar seeminggu sakdurunge sekolah amarga saiki bapake durung ana dhuwit. Rara senajan bocah ingkang nurut kalian wong tuane dadine nurut wae lan ndongakne bapak ibuke supaya lancar rezekine.

            Ora suwi ngono sawise ngrembug masalah biaya sekolahe Rara. Adhike Rara sing jenenge Wawan mulih.

Bapake takok menyang Wawan “Le, awakmu saka ngendi wae saiki kok isik tas mulih?”

Wawan nyauri “saka omahe kancaku pak”

Ibuke Wawan melu takok “maeng uwis maem opo urung?, kwae menawa durung maem njupuk dhewe ing mburi”.

Wawan nyauri maneh “uwis, mwaeng tumbas ing warung”.

Sawise nyauri Wawan banjur menyang mburi arep adhus. Sawise adhus Wawan langsung turu. Ora gelem omong-omongan dhisek karo keluargane.

            Seminggu sakdurunge mlebu sekolah Rara uwis diwenehi dhuwit kanggo mbayar seragam. Dhuwite mau diklummpukne bapake saka kerjane dadi hansip. Iku wae isik ditambahi nggolek kerja liyane. Amarga kui bapake isa mbayar seragam lan daftarne seolah aneke kuwi mau.

5 dina sakdurunge sekolah Wawan omong kalian bapak lan ibuke “Pak buk kula njenengan tumbasna sepeda onthel. Kanca-kancaku akeh sing nduwe sepeda onthel, aku durung nduwe”

Ibuke ngomongi Wawan “ojo saiki ya le, ibuk karo bapak isik durung enek dhuwit. Dhuwite isek tas digwae mbayar seragame mbakmu”.

Bapake Wawan nambahi “iya, dhuwite isik tas digwae mbayari seragame mbakmu”.

Wawan banjur omong maneh “poko’e menawa aku mboten di tumbasne sepwaeda onthel aku ogah sekolah.”

            Bapak lan ibuke kaget krungu Wawan omong ngono. Bapake ngomongi Wawan maneh “ojo ngono le, sekolah kuwi wajib, jajal sawangen mbakmu,  nanging wis arep SMA wae ora njaluk sepeda onthel”.

“Umpama bapak lan ibuk nduwe dhuwit ya ditumbasne le tapi dhuwite isik tas digwae kanggo mbayar sergame mbakmu”. Ibuke wawan nambahi

Wawan banjur ngadek arep ngalih kalian ngomong “ya bene, menawa aku ora ditumbasne sepeda onthel aku ogah sekolah”.

Akhire bapake mikir carane pye supaya oleh dhuwit kanggo nukokne sepeda onthele Wawan. Bapake wawan akhire kepeksa adhol wedhuse kanggo nukokne sepeda onthel Wawan.

            Sedina sawise sekolah sepeda onthele Wawan ilang amarga sakdurunge Wawan kerep pamer sepeda onthele marang kanca-kancane. Akhire enek kancane Wawan sing iri lan ngincer sepeda onthele Wawan. Sepeda onthele Wawan iku mau didol nyang kancane Wawan amrih ora keruan Wawan.

            Saiki wawan mng isa nggetuni nyapo mbiyen kok seseumbar mbarang. Bapak lan ibuke wawan malah nyeneni Wawan . sawise kejadian kuwi Wawan saiki malih rubah dadi bocah sing kenek ditata amarga trauma sepeda onthele ilang.